Okuldayız. Arkadaşlarla hadi ruh çağıralım dedik. Herkes bi malzeme getiricekti, konuşmuştuk. Ben fincan getircektim, Büşra harfleri kesip getirecekti, mumları falan filan da diğer arkadaşlar getirecekti. birde Kur’an-ı’kerim getiricektik. biz 10 kişi filandık. 1 saatlik öğle tenefüsünde toplandık, resim atölyesine gittik. anahtar kapının üstündeydi. kapyı kitledik ve ışıkları açmadık. perdeleri çektik. neredeyse karanlık bi ortam vardı. dua filan okuduk, eey ruhh filan klasik şeyler söyleyim cini beklemeye başladık. birden resim atölyesindeki panolardan birinde duran, öğrencilere ait bi çalışma yere düştü. haliyle korktuk tabi. tam dışarı çıkıcaktık ki bi arkadaş, tesadüftür, durun, panodaki çalışmalar zaten hep düşüyor, dedi. biz de tamam dedik. ben düşen çalışmayı panoya geri astım, ve arkadaşlarımın yanına gittim. beklemeye başladık. demin düşen çalışma gene düştü. bu sefer düşeceğini sanmıyordum çünkü resmi 5 yerinden toplu iğneyle panoya asmıştım. kendi kendine düşücek gibi diildi yani. tesadüftür, diyen arkadaş, bu sefer, bişey diyemedi. sonra herkes nası yapıyorsa biz de yaparız, dedik ve gelen şeye sorular sormaya başladık. masada dizili olan harfler oynamaya başladı. oynayan harfleri sırasıyla okuduk, arkadaşımın sorduğu soru; öss yi kazanıcakmıyım? dı. gelen o şey hayır demişti. korktuk bayaa bi. hemen fırladık koridora. öyle etkilenmiştim ki, annemlerin bana çok kızacağını bilmeme rağmen yaptığımız şeyi söyledim anneme. annem, bu bilim adamları tarafından çok tartışılmış bişey, kendinizi o kadar çok kaptırıyorsunuz ki, harfleri beyin sinyalleriniz hareket ettiriyor. arkadaşının sorusuna hayır demesi, arkadaşının buna inandığını gösterir. beyin sinyalleriniz o kadar güçlüdür ki, fincanları, harfleri bile oynatır. arkadaşlar, o sıra ben çok korktum. bu şey beyin sinyallerimizin gücü olsa da bu işe kalkışmayın.
Konu: Okulda Cin 